Buenos noches mi queridos,

beginnen doe ik met iedereen het allerbeste te wensen in dit nieuwe jaar!

Ook al zijn we al 19 daagjes volop van start gegaan in 2010, om mijn avonturen van de laatste keer te vervolgen zal ik even moeten teruggaan in 2009. Maar éérst mijn blunder van vorige keer rechtzetten... Natuurlijk is Herman van Rompuy onze nieuwe EU-president en niet de Guy! Ik wist dat er iets niet klopte toen ik het typte maar ik was waarschijnlijk té vermoeid van mijn lange tekst, of zoals Nonkel Mark het zei; "Die pers van Honduras toch hé!" ;-)

Ik denk dat iedereen ondertussen wel al gezien of gehoord heeft van mijn majoretteoptredentje als onderdeel van de kerstparade in Siguatepeque. Vóór ik deze nieuwe uitdaging aanging wist ik bijlange niet dat het zou moeten uitgevoerd worden in zulk kort outfitje en met een overdreven kapselwerk, gelukkig dat niet iedereen mij hier kent hé.

Onze intrede in de parade was er ook wel eentje om te onthouden. Het begon om 17u maar natuurlijk zaten wij om dat uur nog in het beautysalon en moesten er zeker nog drie mensen geshminkt en ´gekapt´worden met als gevolg dat onze school de parade begonnen was zonder majorettes, enkel met de muziekband, turners en de kleine kindjes in een grote kerstslee. Toen we dan eindelijk allemaal uit het kapsalon waren moesten we op de plaats zien te geraken waar onze school op die moment was maar om ergens met de auto te geraken in die drukte was ook niet alles dus moesten we al lopend onzse school achterna om zo met veel ambiance van het publiek in te treden. Ik was daardoor al volledig rood & bezweet en dat verbeterde er niet op na een twee uur durend optreden moet ik zeggen! Een van ons was er wel slechter aan toe met een tweedegraads brandwonde op de zool van haar voet.

Naast de kerstparade was er die avond ook nog een kerstmarkt, de kerstverlichting van de reuze kerstboom op de markt werd officieel aangestoken en er waren nog optredens van schoolkoren en een grappige Michael Jackson dansimmitatie.

De dag daarna hadden we kerstdiner van onze school met optredens. De directrice had ons gevraagd of we niet iets wouden opvoeren met onze zelfde majoretteoutfitjes omdat ze zó goede commentaar gekregen had van heel wat mensen. Die morgend hadden we echt een coole choreografie in elkaar gestoken met doeken in plaats van onze majorettestokken (of wat het exacte woord daar ook voor mag wezen) maar toen we op het podium kwamen en we onze haperende muziek hoorden waren we volledig onze kluts kwijt en hebben we ter plekke een nieuwe choreografie geimproviseerd. Wat een afgang seg!

Gelukkig hebben we dat goed gemaakt met ons 2de optreden van de avond; een traditionele dans van Honduras in traditionele Hondurese kledij.

Toen had ik het wel even gezien met al dat gedans maar dat heeft geduurd tot kerstavond en oudejaar want als daar het dansen ontbreekt heb je geen echte Hondurese feestdagen beleefd hoor! :-)

Wat verder speciaal was aan de feestdagen was dat iedereen hier met kerst aan mekaar appelen en druiven schenkt maar tegelijkertijd wist niemand waaraan ik het vroeg er de reden voor.

Ook de banken schenken verschillende streekproducten aan hun beste klanten. Wij hadden hier onder andere een dood varken gekregen (om op te eten weliswaar hé). Maar ik vond dat precies toch niet zo gezellig aangezien het niet alleen het vlees was maar ook nog de huid, de ogen, de poten en zelfs de tanden! Ik verschoot mij dan ook een ongeluk toen ik dat ineens in de keuken zag staan en ik ben er schoontjes afgebleven terwijl heel de familie er zeker een week van kunnen smullen heeft haha.

Over (lekker) eten gesproken, tijdens de feestdagen is het de gewoonte dat ze hier tamales eten totdat ze er werkelijk geen meer kunnen aanzien en die heb ik leren klaarmaken!

Het beste moment tijdens de feestdagen was voor mij het aftellen op kerstavond én op ouderjaarsavond. Heel de familie (zeker 50 man) stond toen buiten rond het kampvuurtje (dat dient om al het vuurwerk af te steken) met de radio´s van de auto´s aan. En dan maar wachten op de moment om af te tellen en als het dan zo ver was gaf iedéreen aan iedéreen ne kus en nen dikke knuffel! Daarna lijkt het alsof er een oorlog uitbreekt door al het vuurwerk dat afgestoken wordt en een half uur later kunt ge elkaar bijna niet meer zien door de rookwolken, en dan hebt ge meer kans om een stukje vuurwerk op u te krijgen. Maar dat hoort er allemaal bij hé haha!

Met oudejaarsavond is het ook de gewoonte dat ze grote poppen maken die ze dan vol met vuurwerk steken om ook om 12u af te steken. Ik ben toen met mijn gastmama en gastbroer in heel Siguatepeque rondgereden om poppen te gaan bewonderen en er waren er opvallend veel van onze 'twee Hondurese presidenten', duidelijk hoe graag de Hondurezen ze zien hé ;-).

Om op rust te komen na al deze feestdagen zijn we dan met het hele gastgezin (3 op de achterbank en 1 iemand in de koffer tussen de valiezen) voor twee dagjes op reis gegaan naar het geboortedorp van mijn gastmama, Gracias in het departement Lempiras en naar La Campa, een dorpje dat bekend is voor zijn pottenbakkerij en dergelijke.

Gracias is onder andere gekend voor zijn warmwaterbronnen en daar hebben we dan ook volop van genoten! Zalig om ´s avonds na een goeie maaltijd in den donkere te dobberen in kokend water. Dat was écht vakantie zé :-)!

De laatste dag van mijn vakantie zijn we mijn oudste gastbroer, die ook 3 weken vakantie had, terug gaan afzetten in de universiteit. Toen had ik echt zin om daar ook te beginnen aangezien die universiteit bijlange niet trekt op universiteiten zoals in België. Het leek echt een vakantieoord aangezien het afgelegen tussen de bergen ligt met palmboompjes en grasveldjes en de kamers van de studenten lijken op hotelkamers.

Moest ik daar intreden zou ik bovendien geschiedenis schrijven als de eerste Belgische (een Belg is er ooit al afgestudeerd).

Maar wees gerust, ik kom terug naar België hoor! En ik wens al de studentjes die nu aan het afzien zijn heeeeel veel succes en ik duim natuurlijk voor jullie! En moest het een troost zijn, ik heb nu ook een examenweek op school dus jullie zijn niet alleen, haha.

Tot de volgende!

Adíos