Liefste bloglezers,

Vóór jullie mijn nieuwe blogbericht beginnen te lezen zal ik jullie eerst maar al waarschuwen dat ik enkele minuten van jullie kostbare tijd zal innemen aangezien ik het schrijven van dit blogbericht maar blijven uitstellen heb, onder andere door tijdsgebrek en een tikkeltje luiheid. In ieder geval al 'nen dikke merci' om mijn blog te blijven opvolgen.
Ik zal voor de gemakkelijkheid beginnen waar ik vorige keer geeindigd was hé, de examens. Het procent dat ik behaald heb (95%) bevestigt mijn uitleg van het enorme niveauverschil hier vergeleken met België. Iedereen die meer dan 90% behaald heeft komt bovendien op ´The paper of Honour´, een groot papier dat ophangt in onze school en wat ik op zich wel iets komisch vind. Onze klas mag terecht fier zijn want wij domineren het. Mijn gastzus behaalde ook 95%, Marcella 93%, een andere klasgenote 97% en zélfs een jongen van onze klas met 91%.
Nu gaat in school alles weer zijn gewone gangetje met de lessen en vele projecten van Mister Conklin (den ouden Amerikaan die abnormaal veel weet) ook al blijft er elke week iets speciaals gebeuren.
Zo was er enkele weken geleden de 9de verjaardag van onze school met een 'señorita aniversario' verkiezing waarbij er van elke klas een of twee meisjes mochten deelnemen. Marcella en ik hebben de aanbiedingen om deel te nemen mooi genegeerd en in de plaats van ons heeft Sharon onze klas vertegenwoordigd en ze heeft de prijs voor sympathiekste meisje gewonnen. Daarna hebben we nog van een lekkere verjaardagstaart gesmuld en mochten we vroeger naar huis.
Het typische Hondurese aan dit evenement was dat ze tot op het laatste moment zitten discussiëren hebben over het aantal jaren bestaan van de school, ze wisten niet of ze nu tot 2009 moesten tellen of 2010 of beter het schooljaar 2009-2010. Haha, I love it :).


Andere onderbrekingen van ons gewone schoolleventje waren de dagen waarop we onze voetbalmatchen hadden. Nerveus dat ik was voor onze eerste match man!
Helaas hebben we deze match verloren door een spijtige goal van de tegenstanders maar ik heb ervan genoten omdat het allemaal zo officieel was met onze complete voetbaltenuetjes, scheids- en lijnrechters, gemeenschappelijk gebedje vooraf enzovoort.
Het was wel sterven op het veld omdat we pal op de middag moesten spelen en het bloedheet was.
De tweede match en ook dé beslissende match (we moesten winnen met twee goalen verschil om naar San Pedro Sula te mogen) vond vorige vrijdag plaats tegen dezelfde tegenstanders als onze eerste match. Iedereen was gestresseerd en onze trainer moest iedereen oppeppen met diep geinspireerde speechkes.
Het is 0-0 geworden en ook al waren we de beste ploeg van de match -iedereen zei het, zélfs de scheidsrechter- het heeft niet mogen zijn en dit was dus al het einde van ons voetbalhoofdstuk.
Gelukkig kon iedereen er wel met lachen en er komen nog vriendschappelijke matchen zoals er ook een was eergisteren in Comayagua en deze match hebben we wel gewonnen (2-0) met bijna een goal van mij erbij :)!
De voetbaltrainingen gaan nu helaas niet meer door wat mij op eigen karakter moet laten sporten. Elke avond lopen en spieroefeningskes zijn nu een onderdeel van mijn 'streng' dieet aangezien ik me vorige week voor de eerste keer gewogen heb na 3 maanden en ik té beschaamd ben om het resultaat te vertellen...
Laten we maar snel overschakelen naar het volgende onderdeel van mijn avonturen ;)!


Van 3 tot 6 november zijn we met de hele AFSgroep naar Copán geweest om onze eerste maanden te evalueren en de Maya Ruïnes te bezoeken. Het begon iets minder toen er plots een Belgische studente neerviel toen we eten aan het bestellen waren in een shoppingcenter. Ze werd volledig bleek en had hoge koorts en bovendien bloeide ze ook nog eens aan haar hoofd door de val. Met veel getreuzel heeft een AFSvrijwilligster haar dan naar het ziekenhuis gebracht en zo begon ons reisje met een Belgische minder. Na een paar onderzoeken bleek dan dat ze dengue fever én salmonella had. Een niet zo plezante ervaring voor haar dus. Maar voor het overige was alles wel in orde. We hebben op een avond het Belgische café ´via via´ een bezoekje gebracht met een zalig stel belgische uitbaters, enen van Antwerpen en den andere van Gent. Omdat er voor een tijdje geen belgische bieren meer konden verkregen worden door de politieke situatie (deze zondag zijn het trouwens verkiezingen, bang afwachten dus voor de resultaten!) hier in Honduras en de crisis hebben we warme chocomelk en brownies gemaakt van Belgische chocolade gegeten en dat was ongelooflijk lekker. Iedereen werd er spontaan gelukkiger van!
Het bezoek aan de Maya ruïnes viel wat in het water door de enorme hoeveelheid water die er uit de lucht viel (haha, mopje ;)).
Door de koude en het kletsnat zijn heb ik niet zo met volle aandacht naar de gids geluisterd maar ik ga nog wel eens terugkeren dit jaar als het zonnetje schijnt want het was op zich wel indrukwekkend zoals je ook kan zien aan mijn foto's.


Als je al mijn foto´s bekeken hebt heb je waarschijnlijk ook wel de foto´s gezien waarbij ik zo overdreven opgesmukt was. Wel, Dit moest voor het 'feestje' van een meisje, Ana, dat 15 werd. Op de foto's lijkt ze op een prinses met haar kroontje en haar rode jurk.
Het was echt een overdreven chique feest met een maaltijd, optredens en een emotionele speech van de ouders.
In België wordt 16 jaar speciaal gevierd in plaats van hier 15 jaar en het zal nooit zo immens gevierd worden net alsof het een trouwfeest is dus hier verschoot ik wel eventjes van maar ik heb me goed gehad (ondanks een halve dag wortel schieten in een kapsalon voor die ´bom´op mijn hoofd hehehe ;))!

Verder heb ik een lekkere ontdekking gedaan hier in Siguatepeque. Ik was met mijn gastmama en gastzus aan het winkelen en toen we aan het afrekenen waren zag ik achter de kassa een ijskast staan met verschillende bieren in en ineens zag ik precies een bierverpakking dat ik ergens van kende en toen ik dichterbij ging kijken zag ik dat het Stella Artois was!!
Toen ik dat dan vertelde aan mijn gastmama heeft ze direct een paar flesjes gekocht en ik moest zeggen dat ze hier thuis niet lang in de ijskast gestaan hebben. Ik heb zelf niet de kans gehad om het nog eens te proeven haha.
De houdbaarheidsdatum liep wel niet meer zo lang dus ik denk niet dat het goed gekend is in Siguatepeque, daar kan ik beter maar wat verandering in brengen, net zoals Sinterklaas die hier ook niet gekend is. In plaats daarvan beginnen ze hier al supervroeg met kerstmis, onze kerstboom staat hier al twee weken ondertussen en we zijn nog maar eind november.
Het is ook wel een grappig zicht om een kerstboom in huis te hebben terwijl het buiten in de twintig graden is en geen spoor van sneeuw of kou te zien is :).

Maar goed, ik ga het hier eens bij laten!
Vele vele vele vele groetjes daar aan ieder in België en nen dikke proficiat voor Guy van Rompuy, onze nieuwe EU-president! :D

Lycha