¡Vamos al Mundial!

Sorry Belgjes dat het een tijd geleden is dat ik van me laten horen heb maar het zijn drukke tijden hier in Honduras en ik heb het gevoel dat ik weer veel te vertellen heb!

Ik zal beginnen bij mijn reisje naar één van de kleinste buurlanden, El Salvador. Het was een bochtig tripje van zes uur met de auto langs prachtige berglandschappen. Ons hotel in de hoofdstad San Salvador was ook prachtig en het stond te midden van drie grote winkelcentra´s! Helaas hadden we geen tijd om te shoppen dus ik heb de mega ZARA enkel van buitenaf kunnen bewonderen.

Maar dat was het doel van de reis natuurlijk niet! Ik had al verteld op mijn blog dat er een kans bestond dat ik de match van Honduras tegen de USA - die we verloren hebben - live zou gaan volgen in het stadium hier in San Pedro Sula maar toen mijn gastpapa de biljetten wou kopen waren ze allemaal al uitverkocht. Pech dus! Maar...

Drie dagen laten moest Honduras opnieuw spelen op verplaatsing in en tegen El Salvador, dus nu kunnen jullie wel al raden wat het doel van de reis was zeker ;).

Het was een zalige belevenis die ik niet vlug ga vergeten!

Heel het stadium stond op stelten en was volledig blauw-wit gekleurd (El Salvador heeft ook blauw & wit als nationale kleuren)! Voor Honduras hing er bijzonder veel van deze match af maar ook van de match van de USA tegen Costa Rica die op dezelfde moment werd gespeeld. Honduras zou enkel nog naar de wereldbeker in Zuid-Afrika kunnen als ze deze match wonnen en als de USA ook zijn match won. Wanneer het dan 1-0 was voor Honduras ging niet iedereen volledig uit de bol in het stadium omdat sommigen via gsm wisten dat Costa Rica met 2-1 aan het winnen was en dat de match bijna afgelopen was.

Geloof het of niet, in de 95ste minuut maakte de USA een goal en dat betekende dus dat we geselecteerd waren! VAMOSSSSSSS AL MUNDIAAAAAAAAL !!

Je kan je niet inbeelden wat voor een feest er toen losbrak, bijna niemand kon het geloven (het was dan ook ongelooflijk) en het is ook al ongeveer 30 jaar geleden dat Honduras in een wereldbeker heeft gezeten!! Dus er is nog steeds hoop voor België haha.

In het stadium dacht bijna iedereen dat ik een Amerikaanse was met als gevolg dat iedereen me dus kwam bedanken omdat het zogezegd door mijn land kwam dat we geselecteerd zijn.

'Gracias por su paíssss!! Gracias!!' En ik altijd; ´No, noooo, soy Europea, soy catracha!!´

Grappig zé! :-)

Er wordt nu nog altijd gepraat over de selectie, op tv en in het gewone leven! Onze Amerikaanse leraar is heel de tijd bezig dat we onze seniortrip beter naar Zuid-Afrika zouden plannen en hij meent het echt serieus! Volgens hem bestaat er een manier om het goedkoop te kunnen doen en ons klas weet echt niet welke hoor.

Deze week is het examenweek op school. Je kan het in de verste verte niet vergelijken met België! Hier moet je niet alles leren wat je al gezien hebt in de voorbije maanden. Het examen is hier ook gewoon de hoeveelheid stof van een toetsje en we moeten echt bijna niets leren, zelfs formulekes worden ons gegeven. En voor Conklin, den Amerikaan, moeten we gewoon projecten afgeven op het uur van het examen en daarna zitten we altijd drie uur te nietsen eer dat we eindelijk naar huis mogen.

En brr, het eerste koudefront is hier ook al aangekomen en is allesbehalve gezellig! Ook als het nóg altijd 15 graden voor mij voelt het echt aan alsof ik in België zit met zijn amper 5 graden.

Gelukkig heb ik 2 dikke truien meegebracht vanuit België, het is nodig en ook voor binnen want niemand heeft hier centrale verwaming in huis. De enige plaats waar het lekker warm is is in mijn bedje met drie dekens en ne warme pyjama van mijn gastzus Titi hehe!

Please zonneke, kom terug!

Met mijn sociaal werk loopt alles vlotjes, we hebben ondertussen al 1 zaterdag les gegeven aan arme kindjes. In totaal moeten we 8x les geven aan 17 kindjes van rond de 6 en 7 jaar oud en ieder van ons heeft 1 of 2 kindjes voor zichzelf. Ik werk samen met Titi omdat mijn Spaans praten nog altijd niet perfect in orde is.

Yeison en Denilson, zo heten onze twee kindjes. Schattige jongetjes, ze kunnen alleen niet zo lang stilzitten en toen we hen brood gaven als eten keken ze echt vreemd en ze dierven het bijna niet opeten! Ik kan mij echt geen leven zonder brood inbeelden en voor hen was het de eerste keer dat ze het zagen...

Na de les hebben we voor alle kindjes nog ne piñata opgehangen en een paar springtouwspelletjes gespeeld. Het was echt leuk om hen zo te zien amuseren en het was grappig hoe ze mijn blond haar bewonderden.

Verder heb ik hier al veel vuile beesten gezien in Honduras. Deze week zag ik een muis in ons huis lopen. Gelukkig hebben ze hier zo een papier dat hard plakt voor muggen en muizen en toen we ´s morgens gingen kijken plakte het arme muisje aan het papier en het bleef maar proberen om ervan te geraken maar het was hopeloos. :-)

Ik heb natuurlijk ook al mooie beesten gezien zoals papegaaien, het was wel niet in de vrije natuur. En ze konden praten hoor, als ik en mijn gastzus er tegen bezig waren antwoordden ze wel niet maar toen we weggingen zeiden ze; 'alo, alo!'

Binnenkort ga ik ze waarschijnlijk ook in de vrije natuur kunnen bewonderen want dan gaan we voor vier dagen met AFS naar Copán, een plaats vol met Maya ruïnes en daar vliegen er veel rond volgens Titi.

Nu moet ik jullie laten, tijd om wiskunde te gaan ´studeren´ hé!

Hou jullie goed daar in het koude België hé, ik leef mee met jullie :p

Besos,

Lycha