Beste bloglezers,

Zoals je ziet, ben ik er nog steeds en is er mij dus niets overkomen na het losbarsten van de politieke bom hier. Ik heb er wel twee volledige dagen huisarrest voor opzitten en verschillende avondklokken maar hier in Siguatepeque zijn er geen ernstige problemen geweest, dat is meer iets voor de twee grootste steden van het land.

Ik heb mijn politiek standpunt ondertussen ook al gevormd en ik ga volledig voor de Nationale Partij met Pepe als hoofdfiguur! Niet dat ik iets weet van wat ze willen bereiken hoor maar hun lijfspreuk spreekt me enorm aan en is toepasselijk op mij: 'En Honduras, el cambio, soy yo!'

(In Honduras, ben ík de verandering!). En bij elke reclameblok op tv (en dat zijn er immens veel) wordt er wel iets vermeld over Pepe en zijn partij met altijd nen gewonen burger die super gespeeld de lijfspreuk uitroept. En de vlag van de partij is ook wel iets graaf.

Ondertussen gaan mijn kookkunsten er ook op vooruit, vorig weekend heb ik samen met mijn gastzus Tiramisu en lasagne gemaakt en het was overheerlijk (zie foto's om het resultaat te beamen hehe!)! We zullen het hier nog genoeg moeten maken want het viel bij iedereen in de smaak, logisch natuurlijk. Eergisteren hebben we nog eens bananenbrood gemaakt en die is nu ook al volledig verdwenen.

Al die dessertjes zijn allemaal niet goed voor mijn lijn hé maaaaaar... ik voel me nu al minder schuldig wanneer ik zoveel zondig want we zijn namelijk begonnen met de voetbaltrainingen van ons meisjesteam op school. En de trainingen zijn zeker intensief te noemen hoor! Maandagen en woensdagen van 15:30u- 18:00 en zaterdagen van 9:oou-12.00u! En ze menen het met hun echte voetbalschoenen -die ik mij dus ook nog moet gaan aanschaffen- en het is met matchen op verplaatsing en officiële voetbaltenuetjes. Ik ben eens benieuwd...

Verder gaan we ook bijna beginnen aan ons sociaal werk. Het is een verplicht aantal uren vrijwilligerswerk dat elke laatstejaar moet vervullen om met vrucht te kunnen afstuderen. En het is voor vier grote domeinen namelijk gezondheid, constructie, onderwijs en gezelligheid.

Gisteren hebben we met de klas moeten beslissen wat we voor gezondheid wouden doen en alle jongens kozen voor het helpen van zwangere vrouwen terwijl zij als meisjes kinderen met kanker of oude mensen wouden helpen en uiteindelijk zijn dan bijna alle meisjes overgestapt naar oude mensen helpen gewoon om de stemming te kunnen winnen van de jongens haha. Maar het gaat een combinatie van beiden worden. Ik vind het wel jammer dat kinderen met kanker er niet bij gaat zijn want ik denk dat dat me veel meer zou gedaan hebben maar ik twijfel er natuurlijk niet aan dat het volledige sociale werk een enorme ervaring zal zijn en ook een manier om het onderontwikkelde van Honduras van naderbij te beleven.

Maandag 28 september was het weer een speciale historische feestdag voor Honduras. Ik kan er niet meer goed aan uit voor wat het nu weer was maar het had alweer te maken met hun onafhankelijkheid. Om dit te vieren waren er optredens van verschillende fanfaretjes door de straten van Siguatepeque. Dit zorgde natuurlijk weer voor ambiance en wat het gezellig maakte was dat het ´s avonds was en het dus al pikkedonker was. Het regende alleen pijpenstelen maar dit hoort blijkbaar bij de traditie, er is nog nooit een jaar geweest dat het niet regende!

Na de optredens zijn we dan onze maagjes gaan vullen bij ´Musi´. Iedereen in Siguatepeque kent haar omwille van haar goede kookkunsten maar zeker ook om haar laconieke vertoning. Iedereen kent waarschijnlijk wel de Braziliaanse voetballer Ronaldhino en zijn paardengebit? :) Wel, één van mijn klasgenoten zei dan ook dat ze Musi de zus van Ronaldhino noemen want zij heeft ook zo'n prachtige stel tanden hahaha! Ik had spijt dat ik mijn camera niet bijhad maar er komen wel nog gelegenheden om haar te trekken want haar eten was inderdaad om van te smullen!

Bueno, hier ga ik het dan weer eens bij laten! Twijfel zeker niet om van jullie te laten blijven horen hé!

Muchos Besos,

Catracha Elise